தாலாட்டும் ஊர் ஞாபகங்கள்

                                            அல்லையூர்-த.தவபாலன்
ஒற்றைப் பனைமர நிழலும்-ஈச்சம்

பற்றைக் காடுகள் பலவும்

பழகித் திரிந்த தோழர் பலபேர்-நினைவும்

பறித்துத் தின்ற மாங்காய்ப் பிஞ்சும்

அம்மா காச்சிய ஒடியல் கூழும்

நினைவை நிறைக்கிறதே!

நெஞ்சைத் துக்கம் அடைக்கிறதே!

படித்து வந்த பள்ளிக் கூடம்

நடித்து மகிழ்ந்த நாடகக் கலைகள்-

குடித்துக் களித்த இளநீர்-நொங்கு

திகட்ட-திகட்ட நெஞ்சம் நினைக்கும்.

நினைக்க- நினைக்க இதயம் மகிழும்

நட்டநடு வீதியில் கிட்டிப்புல்லடித்து

சுடு மணலில் கிளித்தட்டு மறித்து-

வெற்றுக் காலுடன் உதைபந்தடித்து

ஊருக்குள் விளையாடிய பொழுதுகளெல்லாம்

கனவினில் வருகிறதே! கண்ணீர் தான் சொரிகிறதே!

புசிக்காத வயிறு பசியினில் கொதிக்க-

கடந்து போகுமிதுவுமென்று

அசைக்க முடியாத தன்னம்பிக்கை மனதிலிருக்க

எதிர்த் தோடினோம் இடர்கள் பொடிபட

இன்னமும் ஓடுவோம்-கனவுகள் மெய்ப்பட......